Prof. dr hab. Krzysztof Ingarden
Architekt i nauczyciel akademicki. Profesor i Dziekan na Wydziale Architektury i Sztuk Pięknych Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej w 1982r., doktorat (WAPK) w 1987r., habilitacja (WAPWr) w roku 2014. W latach 1983-1985 odbył staż doktorancki w School of Art & Design, University of Tsukuba, Japonia. W latach 1984-1985 pracował w biurze Arata Isozaki w Tokio, w roku 1987 w J.S.Polshek & Partners w Nowym Yorku. Współzałożyciel i prezes biura JET Atelier (1991) i Ingarden & Ewy Architekci (od 1998). Od roku 2002 Konsul Honorowy Japonii w Krakowie, od roku 2015 członek Polskiej Akademii Umiejętności. Laureat Nagrody Honorowej Stowarzyszenia Architektów Polskich w 2009 roku i innych nagród polskich i zagranicznych. Za projekt Pawilonu Polskiego na wystawie EXPO 2005 w Aichi, Japonia otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, w roku 2015 uhonorowany został medalem Gloria Artis za projekt Galeria Europa Daleki Wschód w Krakowie. W roku 2018 odznaczony przez Rząd Japonii Orderem Wschodzącego Słońca Złote Promienie ze Wstęgą. Autor i współautor licznych projektów m.in.: Centrum Kongresowego ICE w Krakowie (2014), Małopolskiego Ogrodu Sztuki w Krakowie (2005-2012), , Pawilonu „Wyspiański 2000” w Krakowie (2007), Pawilonu Polski na EXPO 2005 Aichi, Japonia (2005), Szkoły Języka Japońskiego przy Muzeum Manggha (2004), biblioteki Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie (z J. Ewý), Ambasady RP w Tokio (2001). Kurator wystaw: „Modernizm udomowiony -Współczesna architektura Chin, Muzeum Manggha, Kraków 2017; „Poland”- Kongres UIA 2011, Tokio, Japonia; „Architekci Polscy dla Japonii” – Stowarzyszenie Architektów Polskich, Warszawa 2011; „Arata Isozaki – Szkice i Rysunki” – Muzeum Manggha, Kraków 2009; „3-2-1 Nowa Architektura w Japonii i w Polsce”, Kraków 2004. Producent filmowy i scenarzysta, w roku 2016-17 zrealizował film „Idea jest najważniejsza, architektoniczne pasje Andrzeja Wajdy” (premiera 06-2017) w reżyserii Jacka Link Lenczowskiego. foto©Andrzej Świetlik
prof. dr hab. Jarosław Górniak
Socjolog i ekonomista, profesor nauk społecznych, dziekan Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz kierownik Zakładu Socjologii Gospodarki, Edukacji i Metod Badań Społecznych w Instytucie Socjologii UJ. Twórca i pierwszy kierownik Centrum Ewaluacji i Analiz Polityk Publicznych UJ. Kierownik naukowy wielu projektów badawczych i eksperckich w zakresie analizy polityk publicznych, ewaluacji, socjologii gospodarki i edukacji. Członek Komitetu Polityki Naukowej w kadencji 2014-2016. Przewodniczący Rady Narodowego Kongresu Nauki 2016-2018.
dr Małgorzata Jantos
Absolwentka dwóch fakultetów (w tym filozofii na UJ). Pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego. Za rok akademicki 2013 dostała nagrodę Jego Magnificencji Rektora jako jeden z 30 najlepszych wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka wielu publikacji i dwóch książek, organizatorka i uczestniczka bardzo wielu konferencji. Przedsiębiorca. Prowadziła przez 23 lata działalność gospodarczą. Za inicjatywę i umiejętności okazane w przedsięwzięciach gospodarczych oraz zasługi położone w działalności publicznej otrzymała w 1994 r. „Krakowskiego Dukata”. W 2000 r. została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a 2014 złotym Krzyżem Zasługi . W 2002 roku uzyskała międzynarodowy tytuł „Kobieta Przedsiębiorcza. Radna Miasta Krakowa od 2002 roku. Więcej: www.jantos.pl
prof. dr hab. Władysław Stróżewski
Filozof, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego i innych uczelni. Jest kontynuatorem tradycji fenomenologii Romana Ingardena. Do najważniejszych kwestii badanych przez niego należą zagadnienie negacji i niebytu, problematyka twórczości, aksjologiczna struktura człowieczeństwa, hermeneutyka boskości, piękna i podstawowych kategorii ontologicznych. W 1955 roku obronił pracę magisterską (Filozofia bytu w „De divinis nominibus” Ps. Dionizego Areopagity, promotor S. Świeżawski), a w 1958 roku doktorat (Podstawy teorii piękna transcendentalnego, promotor M. Krąpiec). W 1968 roku habilitował się na UJ na podstawie rozprawy Z historii problematyki negacji, której recenzentami byli R. Ingarden, T. Czeżowski i J. Legowicz. Jest laureatem licznych nagród za wybitne osiągnięcia naukowe: dwukrotnie otrzymał Nagrodę Indywidualną II stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1982, 1984), Nagrodę Zespołową II stopnia MEN (1990) oraz indywidualną MEN (1994), Nagrodę I Wydziału Nauk Społecznych PAN (1982), Nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotą Odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”. W 2003 roku otrzymał godność doktora honoris causa UJ, a w roku 2009, w 50. rocznicę uzyskania stopnia doktora, został odnowiony jego doktorat. Należał lub należy do wielu organizacji i towarzystw naukowych: Polskiej Akademii Umiejętności (członek czynny), Polskiego Towarzystwa Filozoficznego (przewodniczący od 1990 roku), Polskiego Towarzystwa Semiotycznego, Towarzystwa Naukowego KUL, Komitetu Nauk Filozoficznych PAN, Société Internationale pour l’Étude de la Philosophie Médiévale, International Society for Metaphysics, Council for Research in Value and Philosophy, International Academy of Philosophy (Liechtenstein), PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jest autorem wielu naukowych i popularno-naukowych książek z filozofii, m. in. Istnienie i wartość, Kraków 1982, Dialektyka twórczości, Kraków 1983, W kręgu wartości, Kraków 1992, Wykłady o Platonie. Ontologia, Kraków 1992, Istnienie i sens, Kraków 1994, O wielkości. Szkice z filozofii człowieka, Kraków 2002, Wokół piękna. Szkice z estetyki, Kraków 2002, Ontologia, Kraków 2004.
prof. dr hab. Jan Woleński
Filozof analityczny, logik i epistemolog, teoretyk prawdy oraz filozof języka, profesor nauk humanistycznych. Nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Doktorat z nauk prawnych Woleński uzyskał w 1968 roku na podstawie rozprawy pt. Filozofia lingwistyczna i współczesna jurysprudencja analityczna w Wielkiej Brytanii; habilitację w zakresie teorii państwa i prawa w 1972 roku na podstawie pracy pt. Logiczne problemy wykładni prawa. Tytuł profesora otrzymał w 1991 roku. Był dwukrotnym stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej, dzięki czemu odbywał wyjazdy badawcze do Stanów Zjednoczonych: w latach 1989-1990 do University of Berkeley, a w 1993-1994 do Boston University oraz University of Pittsburgh. Otrzymał także stypendium The Netherlands Institute for Advanced Study in the Humanities and Social Sciences w Wassenaar w latach 2003-2004. Należy lub należał do wielu towarzystw i organizacji naukowych, krajowych: Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Polskiego Towarzystwa Logiki i Filozofii Nauki (w latach 2000-2002 był przewodniczącym; wystąpił z tej organizacji w 2018 roku), Polskiego Towarzystwa Semiotycznego, Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiej Akademii Nauk (członek korespondent), Polskiej Akademii Umiejętności (członek czynny), oraz zagranicznych: Academia Europaea, American Mathematical Society, Aristotelian Society, Brentano Gesellschaft, Institut „der Wiener Kreis”, European Society for Analytical Philosophy, Internationale Institut de Philosophie, Brazylijska Akademia Nauk (członek zagraniczny). Był delegatem Polski do International Union of History and Philosophy of Science/Division of Logic, Methodology and Philosophy of Science w latach 1992-2012. Jest przewodniczącym Komitetu Etyki w Nauce PAN (kadencja 2014-2018). Opublikował łącznie prawie 2000 publikacji, z czego około 750 zagranicznych. Jest autorem kilkudziesięciu książek, w tym monografii, oraz kilkuset artykułów, recenzji i polemik. Jego prace są cytowane i ukazują się w językach obcych: po angielsku, francusku, hebrajsku, hiszpańsku, niemiecku, rosyjsku, rumuńsku i ukraińsku. Jest także laureatem wielu nagród, w tym: Nagrody im. Tadeusza Kotarbińskiego w dziedzinie filozofii (PAN, 1987), nagrody Societatis Scientiarium Varsoviensis Premium Triennale (1991), Nagrody Ministra Edukacji Narodowej (1993), Nagrody Miasta Krakowa za osiągnięcia naukowe (1996), Nagrody Prezesa Rady Ministrów za osiągnięcia naukowe (2002), Lauru Jagiellońskiego (2009) oraz Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w obszarze nauk humanistycznych i społecznych (2013). W 2011 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
prof. dr hab. Justyna Miklaszewska
Profesor zwyczajny w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kierowniczka Zakładu Historii Filozofii. Posiada magisterium z filologii polskiej i filozofii. Doktorat z nauk humanistycznych uzyskała w 1984 roku, następnie habilitację w zakresie filozofii w roku 1994. Od 2003 roku profesor tytularny. Była Dyrektorką Instytutu Filozofii UJ w latach 1999-2008. Członkini Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, a od 2012 roku Przewodnicząca Krakowskiego Oddziału PTF. Jest ponadto członkinią Redakcji i Rady Redakcyjnej „Civitas” oraz rad redakcyjnych następujących czasopism: „Diametros”, „Polish Journal of Philosophy”, „Principia”, „Studia Philosophica Wratislaviensia”, „Studia z filozofii polskiej”. Odbyła liczne staże i wykłady zagraniczne: London School of Economics, 2013; Uniwersytet w Aix-en-Provence, 2004; Uniwersytet w Aberdeen, 2000; Uniwersytet Walijski w Aberystwyth, 1996; Uniwersytet w Oxfordzie (Corpus Christi College), 1992; Uniwersytet w Leiden, 1991; McGill University, Montreal, 1990; Uniwersytet Columbia, Nowy Jork, 1989–1990; Uniwersytet w Oxfordzie (St. Anne’s College), 1986.